martes, 12 de marzo de 2019

TRES POEMAS DE IDOIA CARRRAMIÑANA MIRANDA





BIDE-ERTZAK


Agian
gazteegia naiz
zer egin nahi dudan
jakiteko
edo aldiz
zaharregia
betikoa ez den
zerbaitetan jarduteko.

Ez dakit
urteak
joan omen diren,
ni izaten jarraitzen dudan
edo beste baten azala
jantzi dudan
hutsegitez.

Begi ak itxita
nindoan
eta bat-batean
espaloia jaitsi eta
amildegi zabalera
salto egin dudan
nola
ez dakit.

Agian
ez da hauxe bidea
edo baietz badela
pentsatzen dut
ordea
izarrei begira,
goiko argi hilak
nire begietan
islatutakoan;

beharbada

nahastu ditut
nire barrunbeko autobidea
eta arruntasunaren
bide-ertzak.


ARCENES


Quizás
soy demasiado joven
para saber
qué quiero hacer
o por el contrario
demasiado mayor
para andar haciendo algo
que no sea lo de siempre.

Desconozco
si han pasado los años,
si sigo siendo yo
o si me habré vestido
con la piel de alguna otra persona
por error.

Caminaba
con los ojos cerrados
y de repente,
al bajar la acera,
desconozco
cómo he llegado
hasta este
gran abismo.

Quizás
no es éste el camino
o a veces pienso
que quizás sí lo sea,
cuando miro las estrellas,
esas luces marchitas
de ahí arriba
que se reflejan
en mis ojos;

quizás

he confundido
la autovía interior
con los arcenes
de la simpleza.


HUMUS


Zenbat feminismo mota,
zenbat teoria bizi omen direz
nire mihiaren atzealdean…
1, 2, 3, 4, 5…
Batek daki!
Zenbatezinak direz
nire aluko orbainak
minuturo
munduratzen dauzenak.
Arima zenbat aldiz
jipoitu edo laztandu deusten
araberako
hizkume sortu barriak
odol tantetan gorpuzten jataz,

barra-barra,
hankatartean.
Minaren truke
irri baten angelu ahurra,
baina nire sorbaldak
itxura berberari
eustea erabaki dau,
lekuz kanpoko
konkorra,
ipuin bako
logale luzea.
Zergatik ez
ahaztu apur baten
zakil-alu binomioa.
Ikusi dogu nahikoz
mundua ezin dala
bitan zatitu
Ez dago bi,
ezta ni
edo zu ere
GU baizik
eskuz esku
abegia aldatzera gatozenak.
Horixe bera dogu
Feminismoa
Feminismus
Femina
Gehi
Humus
Humusa
Zorua
gure erraien negarrek
bedeinkatutako lurra.
Azken batean hortara
helduko direz
gure euri guztiak.


HUMUS


¿Cuántos tipos de feminismo y
cuántas teorías viven acaso
detrás de mi lengua?
1, 2, 3, 4, 5…
Nadie lo sabe.
Son incontables
aquellas que alumbra
a cada minuto
la cicatriz de mi vulva.
De acuerdo con las veces
en que me han lastimado o acariciado
el
alma
cachorros verbales recién nacidos
toman cuerpo en gotas de sangre
que rebosan
entre mis piernas.
A cambio del dolor
se ofrece
el ángulo cóncavo de una sonrisa,
pero mi espalda
ha decidido mantener
la misma postura:
una joroba
fuera de lugar,
un sueño interminable
falto de cuento.
¿Por qué no olvidamos
por un momento
el binomio vulva-pene?
Ya hemos comprobado
suficientemente
que no se puede dividir
en dos el mundo.
No existe tal división,
ni el yo, ni el tú,
sólo el nosotres
con intención de cambiar el semblante
mano con mano.

Eso mismo es lo que es el feminismo
Feminismus
Femina
y
Humus
Humus
Campo
tierra bendita
de los llantos de nuestras entrañas.
Al fin y al cabo
allí es donde van a desembocar
todas nuestras lluvias.


LAU MINUTU – GERNIKA


4 minutu nahiko izan ziren
dena zapuzteko
4 minutu irrien angelu ganbila
guztiz okertzeko
4 minutu,
istant ñimiño
historiari puntada zorrotzak josteko
bihotz ondoko patrika gainean.
4 minutu
ikasteko
4 minutu
ez ahazteko
4 minutu
besterik ez.


CUATRO MINUTOS - GERNIKA


4 minutos fueron suficiente
para destruirlo todo.
4 minutos para quebrar por completo
el ángulo convexo de las sonrisas.
4 minutos
un instante diminuto
para coserle a la historia puntadas mordaces
sobre el bolsillo, junto al corazón.
4 minutos
para aprender
4 minutos
para no olvidar
4 minutos
nada más.




No hay comentarios:

Publicar un comentario